کاریکلماتور

آن‌قدر تنهایی را دوست داشت که از سایه خودش هم بیزار بود.

کاریکلماتور

برای اینکه صدای شکستن دلش شنیده نشود با صدای بلند می‌خندد.

کاریکلماتور

چون در فضای باز درس می‌خواند، به او می‌گفتند بی کلاس.